De Defensie Paraschool, in het kort DPS genaamd, is drie ‘dispatchers’ rijker. Allen zijn afkomstig van het Korps Commandotroepen (KCT).Vergezeld door hun twee instructeurs maakte ze op dinsdag 20 juli 2010 van grote hoogte hun entree op de DPS alvorens ze werden gebrevetteerd. Met een mooie blauwe lucht, een vrije val en een happy landing, sloten ze geheel in stijl de opleiding tot dispatcher af. Allemaal onder een belangstellend oog van familieleden en een grote groep oud- en huidige collega dispatchers.
Oorspronkelijk maakte het drietal deel uit van een groep van zes die een half jaar geleden op de DPS begon aan de interne opleiding tot dispatcher, of te wel para-instructeur. Dat daarvan op het eind van de rit slechts drie de felbegeerde ‘halve kip’ – zoals de dispatcherwing ook wel wordt genoemd – opgespeld hebben gekregen kenmerkt het hoge niveau van de opleiding. Het is namelijk een strenge, maar zeer professionele opleiding die ze tot AO (automatisch opening / static line) en VV (vrije val) instructeur opleidt. De eisen die daarbij aan ze gesteld worden, en ze heel erg vaak letterlijk tot grote hoogte laat stijgen, zijn loodzwaar. De nadruk ligt daarbij niet zo zeer op fysiek gebied maar moet vooral op het cognitieve, didactische en mentale vlak gezocht worden.
De leerling dispatchers brengen vele uren door in het theorieleslokaal om gigantische hoeveelheden aan technische informatie en kretologie op te sponzen. In eerste instantie wordt dit door middel van onderlinge instructie in de praktijk gebracht, beoordeeld en geëxamineerd. Daarna begint men al vrij snel les te geven aan militairen die de opleiding tot parachutist volgen op de DPS. Deze militairen kunnen afkomstig zijn van de Luchtmobiele Brigade, het KCT en/of het Korps Mariniers. Gedurende de volledige grondopleiding leiden de dispatchers in spé eerst een halve en vervolgens een hele stick op. Deze gaan ze vervolgens tijdens de springweken ook droppen. De springweken vinden voornamelijk plaats in Frankrijk, Tsjechië of de Verenigde Staten. Naast het AO springen met het zogenoemde bolletje parachute komt ook het vrije val springen met de matras veelvuldig aan bod. Zowel overdag als bij nacht en met- en zonder wapens en aflaatbare uitrusting. Ze worden daarbij begeleidt door een instructeur die ze constant nauwlettend in de gaten houdt. Waarbij het zelfstandig controleren van de uitrusting en parachutes van de para’s in de beoordeling van de leerlingen extra zwaar weegt. Daarin wordt absoluut niet gemarchandeerd. Want veiligheidsfouten mogen ze daarbij absoluut niet maken. Deze worden namelijk in de lucht op een genadeloze manier afgestraft. Dit alles en de tijdsdruk, het feit dat de instructeurs je onophoudelijk op de lip zitten en je continue beoordelen geeft een extra stress element aan de opleiding. Al met al een lang en zwaar traject dat volgens alle drie de dispatchers meer dan de moeite waard is. Je krijgt er volgen hun de mooiste baan voor terug.
Tijdens een korte ceremonie kregen de drie kersverse dispatchers hun instructeurswing opgespeld door oud-commando en luitenant-kolonel b.d. Pol van Oijen. Deze Indië-, Korea- en Nieuw-Guinea veteraan is een van de eerste Nederlanders die ooit zelf de felbegeerde ‘halve kip’ opgespeld heeft gekregen. Hij is ook een van de weinige die vier operationele inzetsprongen, of te wel combat jumps, in zijn logboek heeft mogen laten aantekenen. In zijn veertig jaar (1946-1986) durende diensttijd is daarnaast ontzettend veel gebeurd. Als auteur van meerdere boeken doemt dan ook een hele rits personen op die hij heeft gekend, vanaf de Stormschool Bloemendaal, via Nederlands-Indië, NDVN in Korea, Nieuw-Guinea tot en met de vele oefeningen bij het KCT. In al zijn boeken blijkt dat hij een scherp oog heeft voor schijnbaar kleine details, dat hij lol in het leven heeft en dat er zelfs op de allerbelabberdste momenten altijd een moment is waarop lachen overheerst. Verhalen en anekdotes dus te over. Dat hij de lachers vlot op zijn hand kan krijgen bewijst hij tijdens zijn korte toespraak met een anekdote, waarbij hij zijn laatste boek ‘Gisteren is voorbij… Een terugblik’ aan de nieuw door hem gebrevetteerde dispatchers uitreikt.
Algemene informatie DPS:
De DPS is gehuisvest op de Seeligkazerne in Breda en verzorgt alle para-opleidingen en –trainingen binnen de krijgsmacht. De DPS is een ‘paarse’ organisatie. Naast functies toegewezen aan het Korps Commandotroepen worden ook een aantal functies gevuld door personeel van de Zeestrijdkrachten (Korps Mariniers) en de Luchtmobiele Brigade. Deze samenvoeging leidt tot grotere efficiëntie en zal de kwaliteit van de opleidingen en de veiligheid alleen maar verder vergroten. De in Breda gevestigde DPS maakt deel uit van de Opleidings en Trainingscompagnie Speciale Operaties (OTCSO) van het KCT.
De DPS bestaat uit de Commandogroep, de Instructiegroep Automatische Opening, de Instructiegroep Vrije Val en de Parapak/herstelgroep.
De DPS verzorgt de volgende opleidingen:
– Basis Opleiding Vrije Val (BOVV)
– Voortgezette Opleiding Vrije Val (VOVV)
– High Altitude High Opening I (HAHO I)
– High Altitude High Opening II (HAHO II)
– Inzet per tandem
– Automatische Opening (AO) / Low Altitude Low Opening (LALO)
De DPS is in maart 2009 officieel vernoemd naar oud-commando en kapitein b.d. Cees Sisselaar. Hij werd twee maanden voor het einde van de Tweede Wereldoorlog voor een spionagemissie per parachute gedropt achter de vijandelijke linies in de jungle van Sumatra, Nederlands-Indië. Hij wist daarbij destijds de gevangenen van twee interneringskampen te bevrijden.
Leave a Reply