“Alle begin is…” De weg naar de rode baret voor lichting 12-08

“Alle begin is……”

De lichting mannen die begin augustus begonnen bij de A-compagnie van de School Luchtmobiele Brigade, is het eerste resultaat van de in 2012 ingevoerde Kennismakingsdagen. Gedurende deze drie dagen mogen ze laten zien wat ze aan fysieke en mentale bagage in huis hebben. Tegelijkertijd kunnen ze uitgebreid kennismaken met de in en outs van 11 Luchtmobiele Brigade.

Tijdens de kennismakingsdagen blijkt dat ca. 30% van de mensen die opkomen, na de eerste ochtend alweer in de trein naar huis zitten. Voornamelijk door dat de eisen van de sporttesten niet zijn behaald. De eerste schifting is daarmee een feit. De kennismakingsdagen, een initiatief van de vorige commandant, Brigade-generaal Otto van Wiggen, zijn bedoeld om met een beter gemotiveerde en sterkere club aan de opleiding te beginnen. Het uitvalpercentage tijdens de AMOL (Algemene Militaire Opleiding Luchtmobiel) zal, zo wordt verwacht, uiteindelijk lager blijken

Dat deze kennismakingsdagen, ook na de eerste ochtend en de sporttesten, een horde is die niet heel gemakkelijk genomen wordt, blijkt wel uit de ervaringen van één van de deelnemers. Deze deelnemer (die nu aan de opleiding deelneemt) heeft ook de kennismakingsdagen van het KCT gevolgd en wist na drie dagen te melden dat deze dagen niet onderdoen aan de KD-KCT

Dutch Defence Press gaat een aantal mannen van deze nieuwe lichting tot aan de uitreiking van de rode baret volgen.

Alle begin is moeilijk. Zo blijkt maar weer, als de ontvangstruimte op de Oranjekazerne, thuisbasis van de Luchtmobiele Brigade, zich langzaam maar zeker vult met de nieuwe lichting rekruten. Iedereen kijkt een beetje onwennig om zich heen. De spanning is van de gezichten af te lezen en is zelfs voelbaar. Iedereen tast de sfeer een beetje af en zoekt een plekje op één van de vele stoelen.  Er wordt een foto van iedereen gemaakt met hun registratienummer, een kleine fysieke check gedaan en veel formulieren worden ingevuld.

De dag is begonnen. De eerste spanning hangt nog een beetje in de lucht. Allemaal zijn ze benieuwd naar het onbekende. De grote vraag  “wat gaan we nu doen?” hangt in de lucht. De lichting is in tweeën gesplitst. Één deel heeft zich gemeld op de Oranjekazerne voor het administratieve inboeken. terwijl het andere deel van de lichting verzamelt bij het KPU bedrijf in Soesterberg om alle nieuwe spullen in ontvangst te nemen.

De dag voor de groep op de kazerne zet zich voort op het sportveld. Vanaf nu zal alles binnen een bepaalde tijd moeten. Langzaam maar zeker wordt het principe “goed is goed, niet goed is opnieuw” gehanteerd en wordt iedereen aangespoord elkaar te helpen zodat de tijden ook werkelijk gehaald worden. Omkleden in sporttenue duurt 10 minuten waarna de mannen klaar staan om warm te gaan draaien en oefeningen te gaan doen. Al na een kwartier op het sportveld is het puffen, steunen en vooral zweten.

Het is goed om te zien dat op dag 3 kleine veranderingen zichtbaar zijn. De lessen exercitie zorgen er in de eerste plaats voor dat het verplaatsen en opstellen er allemaal net wat strakker uitziet. Daar waar op dag 1 nog iedereen een beetje onwennig om zich heen keek en afwachtte wat er zou gaan gebeuren, is er nu tempo in de gangen van de mannen. Iedereen doet zijn best om op tijd voor het compagniesgebouw te staan en  zich naar rechts te richten. En als de laatste man zich bij de groep heeft gevoegd, wordt dat keurig gemeld aan de instructeur. Het gaat allemaal net wat sneller en strakker.

Hoe hebben zij zelf deze eerste dagen beleefd?

“Week 1 is een feit. Veel dingen moeten leren en natuurlijk gaan er nog dingen fout.”

“Super gezellige groep dus dat zit helemaal goed. Ben benieuwd volgende week of er al wat meer mentale druk komt met inspecties etc.. Deze week was nog vrij ontspannen. “

“Lekker weekje achter de rug, wat een omschakeling zeg !”

“Over een aantal weken komen de echt mooie dingen, daar verheug ik me nu al op!”

“Het tempo is vergelijkbaar met week 1, al worden de “prikkels” door het kader links en rechts wat opgevoerd. We gaan als groep altijd gezellig met zijn allen eten en we doen ’s avonds gezamenlijk een lesje sport op de kamer. Dit alles gebeurt onder het genot van een overdosis humor”

“Hoogtepunt van dit alles was toen Thijs en ik in de eerste rust op de gang stonden (gang en washok aanmelden voor inspectie), terwijl een vent al roepend voorbij kwam rennen: “Ik houd van bewegen, ik houd van bewegen, ik houd van bewegen!” Lastig ook om stil te staan in de eerste rust voor sommige mensen. Voor Thijs en mij werd het vervolgens heel lastig om niet in lachen uit te barsten. “
De groep is gedreven en gemotiveerd, maar is duidelijk nog aan het wennen aan het nieuwe leven.

We gaan in de komende weken de groei en vooruitgang van de mannen volgen.