Vierentwintig nieuwe commando’s warm onthaald

Het is vrijdag 1 juli als vierentwintig aspirant-commando’s de kazerne binnenmarcheren in Roosendaal. Luid toegejuicht door familie, vrienden en het personeel van het keurkorps van de Koninklijke Landmacht. Van de 82 mannen die 16 weken eerder startten met de commando-opleiding hebben zij uiteindelijk de eindstreep weten te halen. Ze hebben nu hun doel in zicht, opgenomen worden binnen de elite.

Geëscorteerd door de doedelzakmuziek van de Seaford Highlanders passeerden ’s morgens om 8 uur vierentwintig strakke tronies, vies, uitgehold en getekend door vooral de laatste week van de intensieve, veelzijdige maar vooral loodzware Elementaire Commando-opleiding (ECO) de ’tranenpoort’. Ogen die op het eerste gezicht emotieloos de wereld inkijken. Maar schijn bedriegt. Want hoewel velen aan het eind van hun Latijn zijn, kolkt het bloed ze door de aderen, de groene baret wacht immers. Eindelijk loon naar werken! Voor heel even was de pijn na de 240 kilometer lange afmattingstocht van Maastricht naar Roosendaal vergeten.

’s Middags op de appelplaats werden de felbegeerde groene baretten tijdens de ceremonie uitgereikt door de Commandant der Strijdkrachten generaal Peter van Uhm, bijgestaan door waarnemend commandant Korps Commandotroepen luitenant-kolonel Arthur Vlijm en kapitein Marco Kroon als drager van de Militaire Willemsorde (RMWO).

Na het traditionele ‘natmaken’ met gerstenat van de baretten kunnen de mannen eindelijk de welverdiende felicitaties van familie en vrienden in ontvangst nemen en hun emoties de vrije loop laten gaan.

Daarnaast was er op die dag nog een icoon uit het verleden van hét Korps dominant aanwezig op de paradeplaats. Want ineens was ie d’r weer. Wie? Snedder natuurlijk! Een traditie die zijn oorsprong vindt in 1953. Het begon allemaal met een eerste optreden van Snedder Itijdens de baretuitreiking op 1 oktober 1953 aan de lichting 1953-3. Een traditie die absoluut de moeite waard is om er weer in te houden.

Snedder II was me d’r eentje! Hij was dol op zware shag (Javaanse jongens was zijn favoriet) en een biertje sloeg hij ook niet af! In 1962 had hij al eens het automobiel van een instructeur voor een vrouwtje aangezien, de schade was aanzienlijk. Kort daarna dacht commando B. zijn stapavond nog even te verlengen. Op de plek waar hij na het avondappel, dat was toen nog om tien uur ’s avonds, het hek over was geklommen dacht hij een paar uur later ook wel weer veilig terug te kunnen keren naar zijn bedje. Helaas, Snedder dacht daar anders over en stortte zich vol overgave op de indringer. De indringer vluchtte uiteindelijk terug over het hek en meldde zich zwaar gehavend bij de wachtcommandant. Geen straf voor de commando. Snedder had zijn werk zo goed gedaan dat de compagniescommandant het daarbij liet, maar wel een tevredenheidsbetuiging voor Snedder en een extra shaggie!

Commando’s en Snedder dat was een goede combinatie! Met de buren aan de Kortendijk ging het wat minder. Een haan die elke morgen victorie kraait is voor sommige mensen een beproeving. Maar Snedder III die bij de ochtendgloren zijn vreugde uit over weer een nieuwe dag vol avonturen wekte nagenoeg de gehele wijk Kortendijk. Jammer, maar uiteindelijk werd dan ook besloten dat hij maar gedetacheerd moest worden op de Vaarschool. Dierenliefhebbers vonden dat maar niets en zo kwam hij terecht op een boerderij met soortgenoten en kwam aan zijn eenzame bestaan een eind.

Even kwam er nog een Snedder IV in beeld. Dit was tijdens Dutchbat 2 in voormalig Joegoslavie. Voor de daar aanwezige groene baretten was het immers Snedder. Desondanks had de bataljonscommandant aan zijn toestemming al de naam Falcon-Snedder I verbonden. Met allerlei listen werd toentertijd in ieder geval voorkomen dat die naam ingeschoren werd. Een snelle commando-actie had er voor gezorgd dat er op de flanken geen plek meer was en dus ging deze Snedder door het leven met een enorme UN en aan de andere kant 108.

Nu is er dus eindelijk weer een Snedder. Maar wel een ‘lease-Snedder’. Geleend van ‘De Meeshoeve’ uit Oud-Gastel. Prima voor het Korps en nog beter voor Snedder V. Immers ezels zijn gezelschapdieren en bij soortgenoten voelt hij op zijn gemak. Maar af en toe komt hij in de toekomst de ceremonieën bij het Korps opluisteren. Zijn opleiding is nog niet voltooid, maar als het een beetje meezit lukt dat voor december van dit jaar en kan hij volgend jaar als gebrevetteerde mascotte met de groene baret tussen de hoge oren de reünie meemaken!

Foto-impressie van de laatste dagen van de afmatting, binnenkomst en baretuitreiking:

Leo van Westerhoven